Alemova trka zadovoljstva

Pljevljak sa smetnjama u razvoju na Beogradskog maratonu.

Pljevljak Alem Đurđević (21), mladić sa ivaliditetom učestvovao je u Trci zadovoljstva koja je održana 6. aprila u okviru Beogradskog maratona. Kako je Alem u invalidskim kolicima sa njim su bile njegova mama Tanja i tetka Jadranka. U ovoj revijalnoj trci učestvovali su brojni rekreativci, od djece, odraslih, do starijih ljudi, a između ostalih i osobe sa smatnjama u razvoju, paraplegičari, osobe sa otežanim kretanjem u kolicima, osobe na štakama, stariji ljudi sa električnim triciklima…

Svi su kao i Alem dobili diplome o učešću.Želja da učestvuje u Beogradskom maratonu, Trci zadovoljstva koja je duga oko dva i po kilometra došla je od Alemovog brata od tetke Nikole, koji već tri godine trči polumaraton u Beogradu od 21 kilometra.

Razgovarajući sa bratom Nikolom, Alem je dobio veliku želju da ide na maraton i dugo, mjesecima je namjeravao da ide i pričao o tome.

– Presrećan je što je učestvovao na maratonu. Mjesecima je pričao o njemu, očekivao ga nestrpljivo. Morali smo svi da odemo sa njim, ja, supruga, Alem i mlađi sin Denis, tako da je to bilo porodično druženje na Beogradskom maratonu naše porodice i porodice mog pašenoga Dejana Dokmanovića iz Niša, a Alem već planira da učestvuje i sledeće godine – kaže Alemov tata Safet Đurđević.

Alem je član NVU “Zračak nade” od otvaranja ove organizacije i redovno provodi vrijeme na vježbama i grupnom radu sa korisnicima u prostoru koji ova NVU dijeli sa Dnevnim centrom.

-Alem od samog početka sa velikim zadovoljstvom ide u Zračak nade, voli da se druži sa svojim drugarima i svim zaposlenim. Učestvuje i prisutan je u svim aktivnostima, dešavanjima i obilježavanjima, proslavama koje sprovode Dnevni centar i Zračak nade – kaže Alemov tata.Alem je završio 9 razreda u posebnom odjeljenju OŠ Boško Buha, a zatim je završio trogodišnje školovanje za zanimanje trgovac, treći stepen stručne spreme u Srednjoj stručnoj školi.

-Alem je bio dobar đak po prosjeku ocjena u svom mješovitom odjeljenju od dvadesetak učenika, gdje su bili trgovci i tehničari šumarstva i bio je dobro prihvaćen od svojih školskih drugova. Htio je da nastavi školovanje, završi i fakultet, ali na žalost nismo mogli da se organizujemo, to je zahtjevno za porodicu, neko od nas bi morao da ide sa Alemom, na primjer u Podgoricu, da živi sa njim tamo i prati ga na nastavu dok on studira. Inače, u Srednjoj stručnoj školi Alem je imao asistenta u nastavi – kaže Safet.

On dodaje da Alem i sada priča o fakultetu, da ima volju i sposobnosti da uči ali da je prepreka motorika koja mu ne dozvoljava da, na primjer, piše i vodi bilješke.

Safet kaže da je Alemova velika želja da učestvuje na maratonu u Beogradu mogući primjer i za druge korisnike Zračka nade i Dnevnog centra i da bi se, uz nešto dobre volje, moglo organizovati takvo dešavanje naredne godine za veći broj korisnika uz odgovarajući prevoz.

-Mislim da bi rado učestvovao veći broj korisnika, ako bi se omogućio prevoz za njih i pratioce. Koliko je uspješan rad Zračka nade i Dnevnog centra govori i to da povremeno na vježbe i tretmane preko dana dolaze djeca i omladina sa posebnim potrebama iz Prijepolja, jer tamo za sada ne postoji ovakva ustanova – ističe Safet.

M.T.